difference label

Yokoluşların Evreni Yokoluşların evreninde yaşarız, bu dünyaya bir mucize olarak gözlerimizi açtığımız andan itibaren değil, bedenimizi kendimize ait hissettiğimiz o büyülü andan beri. Kendimizi ne olduğunu çoğu zaman isimlendirmekte tereddüt ettiğimiz o “Ben” e yasladığımızdan beri. Bazen vicdan deriz, bazen öteki yanım; yok bu ben değilim diye ifade etmekte beis görmeyiz kimi zaman, şeytan yanım demeyi bile göze alırız ara ara. Hangi kelimelerle ifade edersek edelim duygularımızı yasladığımız o “Ben” ile yaptığımız yolculuktur esas olan. Şehirleri, ülkeleri değiştirsekte, saatleri ve zamanı tüketsekte, başka başka iklimlere aksak ta bizi terk etmeyen gizemli varlık O dur. Zihnimiz bize oyun oynar bazen, girdaplar sarar etrafımızı ve türbülansa kapılmaktan kendimizi alamayız. Zaman anlamsızlaşır, mekanlar muğlaklaşır. Nefesimizin kesildiğini hissederiz, haykırırız kimse bizi duymadan.. Zaman ve mekan algımız kaybolur.. Ve sonra. Girdap kesilir, türbülans biter, sonrası derin bir boşlu...

Akan bir nehirdir ömrümüz, önceden sonraya doğru akan bizden bir nehir. İlkten sona, hasretten vuslata doğru, derinleşerek, sığlaşarak, dönemeçlerle akan bir nehir.  Bazen daha keskin olsa da nehrimizdeki dönemeçler, daha derin aksak da kimi zaman, şelalelerden ve uçurumlardan da düşse sularımız hep bir ileriye doğru akarız. Ne zaman başladık akmaya bilmeyiz, bulanık bir rüya gibi sanki alacakaranlıktan gelen sesleri hatırlarız. Boğuk, anlamsız, donuk ve daha öteye, daha başka bir zamana ait.  Alacakaranlıklar dan, puslu dünyalardan, sonu gelmez vadilerden, yüksek tepelerden, uçurumlardan akarken belki de kaybolmadık endişesiyle saymak isteriz zamanı. İçten içe biliriz sahifelere yazdığımız numaraların resmiyetten öte pek anlamı olmadığını, bir işaret gibi koyduğumuz o taşı biz bile unuturuz bir zaman sonra, hep önceki yılı yazmaz mıyız karışıklıkla.  Ama hep severiz değişmeyen kelimelerimizi yarıştırmayı, bu dönemeç bizim dönemecimiz değildir, bu yılbaşı bizim yılbaşımız...